Dag 8, vrijdag 9 juni 2017, Vestkapp

Om iets voor half tien reden we weg van het huisje. Het leek goed weer te worden, maar je weet nooit hoe dat aan de andere kant van de berg of later op de dag is. Vol goede moed gingen we op pad, om na een half uurtje door een politieagent staande te worden gehouden (bij een tankstation waar we wilden tanken, kwam goed uit dus). Remco moest een alcoholtest doen, om kwart voor tien vrijdagochtend! Uiteraard volledig geslaagd, we mochten door. Bij het tankstation stond een Duits echtpaar die liepen te pielen met de tankautomaat. Remco, intussen ervaringsdeskundige met het Noorse systeem, kon ze helpen. Goede daad ook weer verricht.

We verbaasden ons er intussen over dat er maar 1 agent was die de alcoholtest af nam, in Nederland is dat onmogelijk, veel te gevaarlijk voor de agent. Toen we onze weg echter vervolgden zagen we iets verderop, aan de andere kant van de weg, ook een agent. Deze zat echter lekker relaxed in een stoeltje. Met een flitsapparaat, en ook voor alcoholcontrole. Zag er grappig uit, we gingen helaas te snel voorbij om een foto te kunnen maken.

We namen de veerboot naar Nordfjordeid (145 Kronen) en haalden daar wat boodschappen. Daarna reden we verder naar Selje, een schiereiland. Op een klein eilandje daar staan de ruïnes van het Selja-klooster. Dat wilden we graag bezoeken, maar via een boekje en internet hadden we al gezien dat de boot nu waarschijnlijk alleen op zaterdag en zondag ging, en pas vanaf maandag elke dag. Maar ja, je weet het niet hè, met een beetje mazzel zou het bootje vandaag toch ook varen. Nee dus…

(Kløtebøt)

Maar goed, geen man overboord, want er was nog genoeg leuks te doen op Selje, we hoefden ons niet te vervelen. We hadden echt niet voor niets 2,5 uur gereden. Het was nog steeds droog, dus we opteerden voor een picknick-lunch in de buitenlucht. Waar zouden we dat doen? Op de Vestkapp (Westkaap) of op het ‘surf’strandje bij Hoddevik? We kozen voor Hoddevik. De weg er naar toe was alleen al de moeite waard: via een smal weggetje met overal schapen en hun lammetjes reden we door een prachtig landschap omhoog om uiteindelijk met een paar haarspeldbochten weer naar beneden te duiken.

Aan het eind van dit spectaculaire weggetje kwamen we bij het dorpje Hoddevik en een mooi, klein zandstrandje met prachtige keien. Corry ging los met het fotograferen van de keien en Remco en ik zochten het strand af naar hele kleine, maar ook hele mooie schelpjes. Er waren geen surfactiviteiten omdat het eb was, maar er stonden wel 2 tentjes waar een paar surfers lekker lagen te pitten. We hadden het strandje dus helemaal voor onszelf, op een paar meeuwen na.

Tafeltje en stoeltjes, koelbox en tas met brood, borden, bestek, bekers en wat niet meer op het strand neergezet en genoten van een lekkere lunch. Geweldig, lunchen op een zandstrandje in Noorwegen, omringd door hoge bergen en de oceaan. Dat was echt genieten!

Na de lunch en nog even wat strandplezier reden we het bergweggetje weer terug om naar de Vestkapp te gaan. We stopten bij een groot, stenen kruis die we op de heenweg hadden gezien. Er bleek een soort van houten openluchttheater bij te zitten. Het was een door houten hekken afgeschermd gedeelte met allemaal houten planken als zitplek en een paar houten ‘huisjes’ bij een houten podium van waaruit waarschijnlijk voorstellingen werden gegeven. In een veengebied, dus er stond allemaal Veenpluis te bloeien, en nog meer plantjes die op veengronden voorkomen. Het was heel leuk om te zien. Op de plaats van het theater riep Koning Olav Triggvarson in 997 de bewoners uit de omliggende gebieden bij elkaar om ze tot het Christendom te bekeren. In 1913 werd hier ter herinnering een stenen kruis geplaatst en in 1997 werd in het theater gevierd dat het Christendom 1000 geleden werd ingevoerd.

Ook hier liepen schapen rond, vooral veel zwarte en grijze schapen en lammetjes. En ook hier was het uitzicht schitterend, het veenlandschap en zicht op de fjordenkust.

Na alles bekeken te hebben vervolgden we onze weg naar de Westkaap. We kwamen langs mooie meren en indrukwekkende rotswanden, om uiteindelijk via een heel smal weggetje snel omhoog te gaan. Corry en ik zaten redelijk gespannen in de auto, want ook al hadden we niet een heel steile afgrond naast ons, als we van het weggetje zouden rijden zouden we om-en-om-rollend naar beneden stuiteren. Gelukkig bereikten we de top heelhuids en konden we daar genieten van een spectaculair uitzicht, 360 graden rond.

Bergketens met sneeuw, de oceaan, de scherenkust, wouw!

Er liepen ook gezellig veel nieuwsgierige schapen rond. Bij deze bombarderen we het schaap dan ook tot Dier van de Dag. Wat waren ze leuk! Naast ons was er nog een 3-tal toeristen op de Vestkapp (geen idee uit welk land) en hun huur-auto werd door de kudde eens nauwkeurig opgenomen. Het zag er zo grappig uit, wat een aagjes zeg! Met z’n allen durfden ze wel.

We zagen 2 forse vlinders vliegen, die met een sterke vleugelslag enorm snel over de vlakte vlogen. Het waren Atalanta’s. Niet op de foto kunnen krijgen, maar toch gaaf om te zien, zo op een uiterst puntje van het land.

Er zat ook een weerstation, een toren met een soort van grote voetbal er bovenop. We hebben een drietal selfies gemaakt, met ze zelfontspanner. Lachen hoor, ik zette mijn cameraatje op een steen en keek of Remco en Corry er goed bij stonden. Dan de zelfontspanknop indrukken, snel naar ze toe rennen, pose in nemen en lachen naar de camera. Waarom hebben we dat toch nooit eerder uitgeprobeerd?! Zo leuk!

Ook Corry kreeg opeens volop aandacht van de schapen en ze ging uiteindelijk een goed gesprek met ze aan. Ze waren eigenlijk gewoon een beetje opdringerig, maar ook wel heel schattig.

Na een tijdje op de berg gekeuteld te hebben moesten we die berg weer af. Corry en ik zaten nu aan de goede kant, maar de auto ging best snel naar beneden. Gelukkig had Remco alles onder controle en kwamen we weer veilig beneden aan op de ‘hoofdweg’.

Op weg naar de Vestkapp hadden we een bordje gezien over een kapelletje, de St. Svithun Minnekapell, geen idee wat voor kapel het was, maar nu we er toch waren wilden we wel even een kijkje nemen. Op het weggetje er naar toe stopten we om foto's te maken van een paar vervallen schuurtjes. Toen we weer in wilden stappen zagen we een vleermuis vliegen. Op klaarlichte dag! De vleermuis, waarschijnlijk een Laatvlieger maar kan ook een Tweekleurige vleemuis zijn, was echt op jacht, prachtig om te zien.

We kwamen bij het dorpje Ervik en net daarbuiten hield het weggetje op. Op de parkeerplaats stonden veel auto's en busje, en er liepen veel vage gasten rond, een soort overjarige surf-hippies. Op het strand nog meer van dat, voor ons niet uitnodigend om het strand op te gaan. Bij de parkeerplaats stond een kerkje, wel mooi, maar de deur was op slot dus we konden niet naar binnen kijken.  Dat schoot lekker op... Maar hé, er was nog een kerkje, met kerkhof. We liepen er naar toe, maar werden afgeleid door een vogel die druk was met beestjes vangen. Hij bleek een nest in één van de muren van een schuur te hebben. Waarschijnlijk was het een Tapuit. (Met dank aan Wijnand)

We liepen verder naar het kleine kerkje met begraafplaats. Wat een mooie plek zeg, met de zee zo op de achtergrond!

We gingen weer huiswaarts, het was een mooie dag geweest! En eigenlijk hadden we geen puf meer om nog boodschappen te doen en te koken, dus besloten we naar de pizzeria in Sandane te gaan. We bestelden alledrie een pizza, Corry en Remco een grote, ik een kleine. Nou zeg, wat was ik blij dat ik voor een kleine had gekozen, want dat was zeg maar een normaal pizza-formaat (waar ik  dagen van kan eten). Die grote pizza's... Die waren GROOT!!! Met de nadruk op GROOT. Terwijl Corry zich achter haar oren krabde moest ik ontzettend lachen, dat gingen ze echt niet op krijgen!

Het eten voor de volgende dag was ook weer geregeld in ieder geval ;-) En wat hadden we een fantastische dag achter de rug!

KLIK HIER VOOR HET FOTOALBUM VAN DEZE DAG