Dag 17, zondag 18 juni 2017, Gestoofd op de Snelweg

Om één of andere reden was ik al om 4:30 uur wakker. Ik ging het dek op om te roken en te kijken waar we waren. Er was nog niet bijster veel te zien, maar een uurtje later kwam de zon op en zag het er wat vriendelijker uit.

Om 7:30 uur zaten we weer in de auto en iets later reden we de boot af. Binnen een paar minuten waren we door de douane heen (welke???) en reden we door Denemarken. Op weg naar huis!

Het was zo'n 17 graden, behoorlijk aangenaam na bijna 2 weken gemiddeld 14 graden!

De temperatuur liep al snel op naar boven de 20 graden. We haalden de 'Geïrriteerde Belg' in, vaarwel!

We stopten ergens bij een parkeerplaats, gingen even op vlinderjacht en vertrokken weer. Corry zat op de achterbank met een enorme bos Lupines naast zich.

Rond 10:30 uur reden we de snelweg af en maakten een klein ommetje naar een zandstrandje bij Vejle.

Het was stralend weer, even 5 minuten van genieten en dan de auto weer in, op naar Soest. Hoewel we achteraf gezien misschien gewoon beter de hele dag op dat strandje hadden kunnen doorbrengen en pas eind van de dag weer verder moeten rijden...

De reis verliep zeer voorspoedig, tot we in Duitsland kwamen. Het begin ging nog wel, maar we voorzagen al oponthoud door de vele wegwerkzaamheden in Duitsland. Het eerste stuk zou geen problemen moeten opleveren, en we hadden een pauze gepland voordat we in de problemen zouden kunnen komen. Dachten we... Opeens bleek de snelweg afgesloten te zijn en moesten we met een vage omweg een stuk verderop weer op de snelweg terecht komen. File dus.

OK, na een redelijke vertraging en het missen van onze geplande pauzeplek pakten we de eerstvolgende parkeerplaats. Dat was maar goed ook, want niet lang daarna reden we weer een file in. En wat voor één! Zo erg dat we gewoon enorm stil stonden. En dat met 30 graden, oplopend tot 33 graden. Een rampenplan. Naarmate we langer stil stonden moesten we ook bezuinigen op bv de airco, want stil staan met een lege accu is nog veel vervelender. Geen schaduw, alleen maar brandende zon. En geen tot zeer weinig vooruitgang.

Mensen stapten uit hun auto's, zwetend en zuchtend, maar de sfeer bleef goed. Op een gegeven moment kwam er een man op zijn racefiets tussen de auto's door. Slim, want een stuk sneller dan met de auto stil staan! Of hij had zijn vrouw met auto achter gelaten in de file, of alleen zijn auto ergens op een parkeerplaats.

De temperatuur liep op, de zon scheen ongenadig en het verkeer stond stil. Kansloos. We kwamen niet vooruit, en we hadden nog een lange weg naar Soest te gaan. We besloten om ons voor maandag vrij te melden, dit was echt geen doen. We hoopten zelfs dat we voor middernacht thuis zouden komen en hielden in het ergste geval rekening met een hotel.

Na zo'n 3 uur koken waren we uit de file, en bij de 2e parkeerplaats die we tegen kwamen stopten we om even bij te komen en af te koelen met een ijsje.

Het duurde niet lang of we reden de volgende file alweer in. Zo ging dat zo'n beetje de hele middag door, file in, file uit, het schoot echt voor geen meter op. Onze plannen voor het avondeten, ergens bij huis, vielen compleet in het water (ofwel file met brandende zon). Het was zo erg dat we uiteindelijk bij een Burger King zijn beland... Hoe diep kan je zinken... Het 'afscheidsdiner' hadden we ons toch wel iets anders voorgesteld...

We dachten dat het na het eten wel rustiger op de weg zou worden. Mwah, dat viel een beetje tegen. Wederom file in en uit... Het werd later en later, er kwam geen eind aan deze terugrit. En de temperatuur bleef maar rond de 30 graden hangen. Pfff, we waren er intussen wel een beetje klaar mee... Telkens weer knipperlichten, pechgevallen langs de kant van de weg of gewoon zeer langzaam rijdend en stilstaand verkeer.

Voordeel was dat we wel konden genieten van een mooie zonsondergangslucht!

Om 21:20 uur reden we eindelijk Nederland binnen, ruim 3 uur later dan gepland (en in die planning zat al 3 uur vertraging). De lupines die Corry eergisteravond had geplukt hingen voor dood in de emmer, dit was echt teveel warmte geweest.

Van de zonsondergang konden we optimaal genieten, geen file maar eindelijk op weg naar huis. In Noorwegen hadden we gewoon geen zonsondergang aangezien de zon niet onder ging, dus dit was wel echt even 'thuis' komen.

Om 22:45 uur kwamen we aan op de Korte Ossendam waar we Corry met haar spullen afleverden.

Het was een pittige terugreis, maar we hadden de vakantie in Noorwegen voor geen goud willen missen!

KLIK HIER VOOR HET FOTOALBUM VAN DEZE DAG