Dag 13, woensdag 14 juni 2017, Selja Klooster

De laatste dagen van de vakantie, wat is de tijd toch weer snel gegaan. Maar, de dagen die we nog hebben willen we nog wel even ten volste benutten. Dus togen we vanmorgen om iets voor half tien richting het schiereiland Selje om naar het eilandje Selja te gaan. Over dit eilandje bestaat een mooie legende.

Prinses Sunniva kwam uit Ierland. De prinses werd door vele mannen aanbeden, maar ze was celibatair. Er was echter een koning die met haar wilde trouwen, en toen Sunniva weigerde om te trouwen begon haar aanbidder haar te bedreigen. De prinses vluchtte met een aantal van haar trouwste volgelingen, in 3 leren bootjes zonder zeilen, roer of roeispanen.

2 bootjes zijn aangekomen op Selja, eentje ergens anders, op Kinn.

Op Selja hadden de bewoners van het vaste land in Noorwegen, Selje, schapen lopen. Toen er schapen verdwenen kwam de Vikingkoning (de allerwreedste die Noorwegen ooit heeft gekend, Hakon) naar Selja toe om de prinses en consorten te vermoorden.

De prinses en volgelingen zagen vanuit de hooggelegen grot de koning en zijn troepen aankomen, en baden tot God dat de berg zou instorten zodat ze niet in handen van de heidenen terecht zouden komen. De berg stortte in, prinses en consorten gingen dood, bedolven onder het puin.

Jaren later kwamen 2 vissers aan gevaren en zagen vanuit de grot een licht omhoog schijnen.

Ze gingen op onderzoek uit en het bleek dat het kicht uit een schedel in de grot kwam. De schedel rook zoetig. Ze vonden meerdere botten, die ook zoetig roken.

Het lijk van de prinses lag ongeschonden in de grot. Prinses Sunniva is de eerste en enige vrouwelijke heilige van Noorwegen.

Alle relikwiën zijn in de loop der eeuwen verdwenen...

Het bootje dat ons naar het eiland bracht begon de tocht rustig, maar eenmaal uit het haventje zette de kapitein flink de vaart er in. De toren van Selja sprong al snel in het oog, niet te missen. De kapitein legde aan bij de aanlegkade voor klooster Selja en a een korte uitleg hadden we even tijd om zelf rond te kijken terwijl de Noorse toeristen een Noorse rondleiding kregen, Daarna waren wij aan de beurt voor een Engelstalige rondleiding.

We genoten van de ruïnes en de natuur. Op brandnetel zagen we talloze rupsen en een Atalanta kwam eitjes op de brandnetel af zetten. De Klapekster was goed vertegenwoordigd op het eiland, en daarmee is de Klapekster het Dier van de Dag geworden.

Ook vandaag brak de zon weer door en konden we heerlijk in ons t-shirt lopen. We hebben zowaar de 17 graden aangetikt! De omgeving was prachtig, en met die mooie wolkenlucht erbij was het alleen maar mooier.

Het klooster en de kerk hebben niets te maken met het kerkje en de grot van Sunniva, al zou je dat wel verwachten.

Het klooster en de kerk zijn gebouwd in verschillende stijlen, eerst Romaans, maar die stenen moesten over zee worden aangevoerd en ter plekke op maat worden gemaakt, wat veel werk met zich mee bracht. Later zijn ze overgestapt op stenen van het eiland zelf, scheelde een boel tijd en geld.

Na de uitleg van onze gids klommen we de heuvel op om te kijken ij de grot waar prinses … zich met haar vertrouwelingen had schuil gehouden. Het was best een pittig klimmetje en Corry moest halverwege helaas afhaken. Maar terwijl wij al zwetend omhoog gingen zat Corry heerlijk te genieten van vogeltjes die af en aan vlogen.

De rondleiding liep ten einde en omstreeks 15.30 uur waren we weer terug in Selje.

We reden terug naar huis langs de kust, eerst richting Maloy, een leuk weggetje, waar we verschillende korte uitstapjes hebben gemaakt om foto's te nemen.

Via Nordfjordeid namen we het pontje richting Sandane. Onderweg waren er veel wegwerkzaamheden maar heel veel vertraging liepen we gelukkig niet op. 

Op een kwartiertje rijden van het huisje sms-te Camille (19.00 uur) of we konden ‘Facetimen’. We zijn even gestopt in Utvik zodat we daar rustig de tijd voor konden nemen. Was weer heel leuk, Milan en Luna Sterre zaten lekker te spelen in bad.

Bij het huisje terug gekomen hebben we nog even lekker buiten aan het fjord gezeten, en zo’n 2 uur later vertrokken we naar binnen om in een behaaglijke temperatuur de avondmaaltijd te kunnen nuttigen. Uiteraard bij een heerlijk knapperende houtkachel!

De Duitse buren waren op het fjord gaan vissen en kwamen rond een uurtje of elf weer terug met 2 vissen. De vissen hadden uitpuilende ogen, dat kwam doordat ze op zo’n 170 meter diepte waren gevangen en het drukverschil te groot was.

KLIK HIER VOOR HET FOTOALBUM VAN DEZE DAG