Dag 2, zaterdag 3 juni 2017 Peer Gyntweg & verdere reis naar Tistam

Na een heerlijke nachtrust werden we allemaal op onze eigen tijd wakker. Even buiten kijken wat er te zien was, binnen kijken wat er aan ontbijt te scoren viel, spullen bij elkaar rapen en lekker relaxed de dag beginnen. Mogelijkheden voor het ontbijt waren enorm karig, er was maar 1 tentje waar je wat ontbijt kon halen, en anders hadden we moeten reserveren voor het ontbijtbuffet. Maar de prijs van zo’n ontbijtbuffet staat echt niet in verhouding tot wat je gaat eten, dus dat hadden we niet gedaan. De enige keus die we nu hadden was die van petieterig kleine croissantjes, zoete donuts of een half bolletje met een plakje kaas met een blaadje sla of een plakje ham en een blaadje sla. Met een beetje mazzel zat er een stukje paprika bij. Mwah, beetje karig… De prijs was uiteraard niet karig.

Rond 9.30 werd er omgeroepen dat we bijna bij Oslo waren en of we zo vriendelijk wilden zijn om onze spullen te verzamelen en naar het autodek te gaan. Tien minuten later hadden we onze spullen weer in de auto en waren we ‘ready to go’. Na een half uurtje wachten mochten we het dek af rijden om daarna in de rij voor de douane te gaan staan. We kozen uiteraard voor de rij die niets aan te geven had, want dat hadden we natuurlijk niet. Of toch wel? De kans dat je er uit gepikt wordt voor een volledige controle op je bagage is zo klein, we waagden de gok. Een enkele auto werd staande gehouden, maar dat was meer steekproefsgewijs, en echte fysieke controles vonden amper plaats. Toen wij aan de beurt waren mochten we gewoon door rijden, we hoefden zelfs onze legitimatiebewijzen niet te laten zien. Om 10.30 uur passeerden we de douane en reden Oslo in. Om Oslo snel weer via de snelweg te verlaten.

Met gezwinde spoed reden we naar het noorden. Al snel kwamen we langs Hamar en Lillehammer, waarna we de snelweg verlieten en via wat kleinere wegen naar de Peer Gyntweg gingen. Niet recht-toe-recht-aan naar het huisje, maar heerlijk via de toeristische route. We deden dan natuurlijk wel wat langer over de reis, maar we konden dan wel gelijk zoveel mogelijk schoonheid van Noorwegen opsnuiven. Onderweg stopten we af en toe voor een korte pauze en om wat plaatjes te schieten.

Om 12.30 uur kwamen we aan bij de Peer Gyntweg waar we tol moesten betalen om de weg te mogen rijden. Op de snelweg van Oslo naar Lillehammer hadden we ook regelmatig gedeeltes waar tol voor betaald moest worden, maar dat ging allemaal automatisch. Het kwam er op neer dat we nergens hoefden te stoppen om tol te betalen. We zijn benieuwd of we straks terug in Nederland een rekening op de mat krijgen om de tol ‘automatisch’ te betalen. En hoeveel dat dan is dat zien we dan nog wel, want we hebben aardig wat keren tolbedragen tussen de 19 en 25 kronen voorbij zien komen.

Maar goed, aangekomen bij de tolslagboom van de Peer Gyntweg stapte Corry uit de auto om foto’s te maken. Ze was alleen even vergeten dat ze nog een nekkussentje om haar nek had zitten… Zag er grappig uit. Op en top ontspannen zeg maar.

We betaalden de tol en reden de onverharde weg op. Het was wat mistig en er waren mooie watervalletje. Het landschap waar we doorheen reden was bijzonder mooi, onherbergzaam en dun bevolkt. Prachtige wolkenluchten en besneeuwde bergtoppen in de verte. Ergens aan de andere kant van die bergen lag onze bestemming.

Na 5 kwartier kwamen we aan de andere kant van de Per Gyntweg en zetten we de reis naar ons vakantiehuisje voort. Nabij Skjak zagen we een enorme camping langs een rivier liggen. Op die camping zouden we nog niet dood gevonden willen worden, maar de rivier en waterval ernaast waren geweldig! Het water perste zich met een enorme kracht tussen de rotsen en keien door, indrukwekkend geweld.

We vervolgden de weg weer, en al snel zagen we steeds meer sneeuw op de bergen voor en om ons heen. De bomen waren hier nog kaal, het was een ruig landschap. Overal stroomde water, en de meren waren nog bedekt met een dikke laag sneeuw.

De bergen waren ook nog vrijwel helemaal bedekt met een dik pak sneeuw, en met de deels blauwe lucht erboven was het een sprookjeslandschap waar we doorheen reden.  De weg die ik eigenlijk naar Stryn had willen nemen was nog afgesloten, dus volgden we de grote weg die wel open was. Er waren meerdere tunnels van een paar km lang die ons onder de bergen door voerden. Scheelt veel tijd, maar je mist wel veel van het landschap om je heen.

Over een single-road reden we het laatste stukje naar ons huisje, waar we om 20:00 uur aankwamen. In eerste instantie reden we er langs, maar ik dacht de huisjes te herkennen van de foto's op internet, en ja hoor, de eigenaar stond al met een grote glimlach naar ons te kijken.  Hè, hè, na een lange maar prachtige reis waren we eindelijk op onze bestemming gearriveerd! Het zonnetje scheen en we konden nog even heerlijk aan het Nordfjord zitten bijkomen en genieten. 

Het blijft altijd een beetje vreemd dat het tijdens deze periode van het jaar niet volledig donker wordt in het deel van Noorwegen waar we zaten. Uiteindelijk gaat het schemeren, maar je kan alles nog redelijk goed zien, zelfs diep in de nacht. De avondschemering gaat geleidelijk over in de ochtendschemering, heel apart.

Onze grote hobby, het lokken van nachtvlinders, werkt dan ook niet zo goed. Maar er vloog wel aardig wat rond, dus met een netje konden we aardig wat nachtvlinders vangen. Toch leuk!

Hierbij is 'de nachtvlinder' dan ook het Dier van de Dag.

KLIK HIER VOOR HET FOTOALBUM VAN DEZE DAG