Dag 1, vrijdag 2 juni 2017, On the way to Norway

Om 5.00 uur ’s ochtends had Corry zich bij ons in de volle auto gepropt en vertrokken we richting Kiel. We moesten uiterlijk om 12.30 uur in Kiel zijn om op de boot naar Oslo te kunnen, en het was op zich 5 uur rijden, tijd zat dus. Maar het was de vrijdag voor Pinksteren, en op de route naar Kiel waren er meerdere plekken met wegwerkzaamheden die voor vertraging zouden kunnen zorgen, dus voor de zekerheid hadden we de helft van de reistijd als reserve ingebouwd. Als we dan de boot alsnog zouden missen was het echt overmacht. Het leverde ons in ieder geval een mooie zonsopkomst op!

In Nederland stond er een file, maar gelukkig de andere kant op, want het was een flinke file.

Ook in Duitsland hadden we tijdens de wegwerkzaamheden soms even stilstaand of langzaam rijdend verkeer, maar op zich liepen we nog aardig op schema. Tussen Bremen en Hamburg (???) was het wat langere tijd dat we stil stonden, maar er was nog steeds geen nood aan de man. Het viel wel op dat er op de weg de andere kant op maar heel weinig auto’s reden, de snelweg was aan die kant vrijwel leeg. Vreemd. Totdat we zagen dat er een verkeersmannetje een foto maakte van een klein hoopje troep op de weg en even later zagen we dat de snelweg was afgesloten. En een file dat er stond, kilometer na kilometer, zeker 10 km stilstaand verkeer.

Pfoej, als we zo’n file hadden gehad waren we nooit op tijd in Kiel aangekomen! En dat vanwege een klein hoopje troep… Wat een mazzel dat we de ‘goede’ kant op reden.

Het was prachtig weer, dus we hoopten dat wanneer we op de boot waren, dat we dan lekker op het dek van het zonnetje konden genieten. Rond 11.45 uur kwamen we aan in Kiel en zagen de cruiseferry van Color Line al boven de gebouwen uitsteken. Deze ‘veerboot’, de Color Fantasy, is de 1 na grootste cruiseferry van de wereld, alleen haar zusje, de Color Magic is nog iets groter. Het schip heeft 15 verdiepingen en binnen blinkt alles je tegemoet. Er zijn allerlei faciliteiten aan boord, zoals winkels, restaurants, wellness center en weet ik veel wat nog meer.

We overhandigden onze reserveringen en identiteitsbewijzen. Het ticket van Corry moest worden aangepast omdat ze officieel Cornelia heet, maar dat deden ze heel vriendelijk. We mochten aansluiten in rij 4, en vanaf 12.00 uur zou het inschepen gaan beginnen. Het duurde best een tijd voordat we eindelijk aan de beurt waren om het dek op te rijden (12.50 uur), maar ach, we hadden het gered. Wat me wel was opgevallen was dat er op de boardingtickets stond dat we een 3* 4-persoons buitenhut hadden. Een buitenhut??? We hadden toch een binnenhut besteld? Zouden we mazzel hebben en echt een buitenhut hebben gekregen voor de prijs van een binnenhut?

Eenmaal op de dek geparkeerd pakten we onze rugzakken en andere spullen die we op de boot wilden hebben. We stonden vlak bij een deur naar de liften en trappen, dat scheelde een boel gehannes om tussen de auto’s door te komen. Het was al druk bij de liften, en hoewel die liften enorm snel zijn, en er 18 liften in totaal zijn, besloten we toch met de trap naar de hut te gaan. We stonden geparkeerd op dek 4 en onze hut lag op dek 8, dus dat was te overzien.

We kwamen aan bij onze hut, nummer 8732 en openden de deur. Joehoe, een buitenhut met zeezicht!!! Wat een mazzel, en wat ontzettend leuk.

Daarnaast hadden we ook nog een minibar, niet gevuld, maar daar konden we heel mooi de inhoud van onze koeltas in kwijt. Remco ging nog een keer naar de auto om de koelbox met wijn en ander spul te halen zodat we die tijdens de reis gewoon op stroom konden laten draaien. Best wel handig met een bootreis van 20 uur voor de boeg. Het was dus een hut voor 4 personen, maar we zagen maar 1 1-persoonsbed en een bank. De bank kon simpel worden gedraaid naar een 1-persoonsbed, maar dan… Ik keek naar het plafond en zag een paar metalen dingen zitten. Zouden we daar de bedden uit naar beneden kunnen laten zakken? Ja hoor, wat een ingenieus en ruimtebesparend systeem.

We namen een wijntje om te vieren dat we op de boot zaten, en genoten van het uitzicht. OK, we lagen nog steeds aan de kade, maar het idee dat we straks gewoon de zee konden zien vanuit ons bed was natuurlijk geweldig! Later op de middag gingen we het schip verkennen. Met de lift verken je het snelst alle verdiepingen, maar het was een glazen lift. Corry vond het ergens wel spannend, maar het bleek uiteindelijk wel mee te vallen. We bestelden een pizza en namen die mee naar de hut. Een late lunch, maar precies genoeg voor ons drietjes om het tot het diner te redden.

Daarna gingen we naar het dek om van de zon en het uitzicht te genieten. Meerdere malen zagen we Bruinvissen zwemmen, prachtig! Bij deze hebben we de Bruinvis benoemd tot Dier van de Dag.

Om 18.00 uur kwamen we bij de brug die verschillende Deense eilandjes met elkaar verbindt. Vanuit de verte waren de vrachtauto’s die over de brug reden net speelgoedautootjes, en de auto’s zelf waren net kleine mieren. De zon zorgde voor een prachtige weerkaatsing op het water, op en top genieten.

Des te dichter we bij de brug kwamen, des te meer we het gevoel kregen dat het schip er nooit onder door zou kunnen passen. Fantastisch om te zien hoe het uiteindelijk net paste, er was maar een paar centimeter speling tussen het hoogste punt van de boot en de onderkant van de brug.

Om 20.00 uur was het tijd voor het dinerbuffet. We werden naar onze tafel gebracht. De ober liep richting tafels bij het raam, zou het? Ja hoor, we kregen een tafeltje aan het raam, geweldig! Het zat ons allemaal wel mee vandaag.

We bestelden een fles rosé (fors aan de prijs met zo’n € 40,-, maar het was dan ook wel een heel lekkere wijn). Bij het buffet was er zo veel keus uit vlees, vis, groenten, brood, kaas, fruit en toetjes, een bord was snel gevuld met van een heleboel een beetje, en dan nog had je lang niet alles kunnen proeven.

Na een 2e ronde zaten we eigenlijk al hartstikke vol, maar ja, die toetjes… Eerst nog even rustig zitten en van de rosé genieten, en uiteindelijk nog een klein dessert genomen. Rozig en voldaan van het eten vertrokken we om 22.00 uur weer naar onze hut.

Toen Corry ging slapen zijn Remco en ik nog even over de verschillende dekken van de boot gaan lopen. Bij een bar met een live-zanger bleven we een tijdje staan kijken naar 2 mannen die straalbezopen waren. We hebben besloten dat het vader en zoon waren. De zoon was zo slap als een vaatdoek en kon nog amper op zijn benen staan. Pa had het niet veel beter, maar was volop aan het sjansen met dames die in de bar zaten. Hij nam zijn petje voor ze af en zette hem met een zwaai weer op zijn hoofd. Uiteindelijk kreeg hij een dame zelfs zover om een dansje met hem te wagen. Het was te genant om aan te zien… Over de gangen liepen nog meer mensen die niet meer recht konden lopen, wat een volk. Wij liepen verder en keken wat er verder aan barretjes en zo was. Bij één van de liften zagen we 2 mannen innig met elkaar knuffelen. Zo dronken als een tor. Ze hielden echt van elkaar op dat moment…

Er was ook een theater waar een show werd gegeven. Een dame en een heer brachten, samen met een bandje, Amerikaanse nummers ten gehore. Goede stemmen, maar niet onze smaak. Na nog even gekeken te hebben zijn we uiteindelijk ook naar onze hut gegaan om te gaan pitten.

KLIK HIER VOOR HET FOTOALBUM VAN DEZE DAG