Dag 7, donderdag 8 juni 2017, Vreemde Vogels

Vandaag wilden we een dagje dicht bij huis blijven, niet te ver rijden en gewoon een beetje keutelen.

We begonnen de dag dan ook relaxed bij het huisje.

Aan het begin van de middag reden we naar Sandane, waar we de winkeltjes wilden bekijken, en met een beetje mazzel een waterdichte winterjas voor Corry scoren. Eerder deze week hadden we in het voorbij gaan wat foto’s gemaakt van de weerspiegeling van bergen en wolken in het meer, en dachten dat het best een leuk, klein stadje was. Toen we vandaag aankwamen leek het echter niet veel voor te stellen. We zagen 3 supermarkten, een sportwinkel, een winkel met prullaria, een bloemenwinkel en een koffiebar. Was dat alles? Na iets beter kijken zagen we nog een paar winkels, maar het bleef nog steeds niet veel. Wel zagen we nog een sportzaak waar we een kijkje gingen nemen. De eigenaar vroeg of hij me kon helpen. Ik zei in eerste instantie ‘nee’, maar vertelde hem toen dat mijn moeder op zoek was naar een waterproof winterjas. Tja, die had hij wel op voorraad liggen, maar hij stond momenteel alleen en kon dus niet het magazijn in duiken. Geen probleem, we zouden iets later wel terug komen. Eigenlijk was de cruiseboot, Le Soleal, die vanmorgen langs het vakantiehuisje kwam het meest opwindende moment tot nu toe.

In een gehuchtje in de buurt zou een mooi kerkje staan, dus wij daar naar toe. Mooi kerkje inderdaad, maar de deur zat potdicht… Beetje jammer, want wat we door de ramen konden zien zag er toch wel als de moeite waard uit.

Na een kort bezoekje reden we dus maar weer terug naar Sandane waar we wat boodschappen haalden en daarna naar die sportzaak terug gingen. Onderweg zagen we een oud vrouwtje die met haar rollator met boodschappen een stoep op probeerde te komen. Het lukte maar niet, dus Remco schoot te hulp. Vrouwtje helemaal verbaasd en blij dat ze haar weg kon vervolgen. Maar goed, terug naar de sportzaak dus. De man kwam met 2 jassen aan zetten, precies wat Corry zocht. De goedkoopste jas was er net niet in de juiste maat, maar de iets duurdere wel, dus die werd het. Missie geslaagd!

Intussen was het al weer 16.00 uur en vertrokken we richting huis. Onderweg kwam ons een heel leuk, gek autootje tegemoet. Een oud bakkie, klein, 2 wielen voor en 1 wiel achter. Gaaf! Jammer dat we die niet op de foto hadden kunnen zetten. Maar even later, bij een uitzichtpunt, zagen we nog 4 van die bakkies staan. Het waren een soort brommertjes vermomd als een soort van auto, merk Messerschmitt.

Ze kunnen zo'n 80 km p/u, bouwjaar 1963 (of iets eerder of later).  De motor wordt snel heet dus ze moeten vaak pauze houden om de motor af te laten koelen. Ze waren vanuit Duitsland via Denemarken door Noorwegen gereisd, zelfs de Trollstigen hadden ze al gereden! Er waren 2 autootjes waarvan we denken dat de bestuurders vader en zoon waren, ze leken zo op elkaar. De autootjes lagen vol met spullen, logisch, want erg ruim waren ze niet.

Vreemde Vogels, maar wat een gave bakkies!

Thuis gekomen bleek dat de wind had huisgehouden: stoelen lagen omver, net zoals de vaas met fluitenkruid, het vaasje met kleine bloemetjes en zelfs de emmer met lupines. Na de schade zo goed mogelijk te hebben hersteld schonken we een drankje in en namen wat toastjes met kaasjes en smeersels. De avond verliep lekker rustig, er kwam nog een cruiseschip langs maar daar bleef het ook wel bij.

Ik had geen rust in mijn kont dus liep een beetje door het gras in de hoop wat nachtvlinders op te jagen. Dat zorgde weer voor een paar mooie microotjes die ik met het net kon vangen. Een ‘bolletje’ op het water bleek een drijvende bal te zijn, jammer, geen zeehond of otter. Foto’s van de dag gekeken en om middernacht een ‘selfie’-foto gemaakt voor Paul, broertje van Corry, omdat hij jarig was. Hoe leuk is dat, met het fjord en het midzomerlicht op de achtergrond, en alle drie een 0% biertje in onze hand om te proosten.

De nacht was uitzonderlijk licht dus ik zat tot diep in de nacht buiten op de veranda. Remco had ’s middags gevraagd of ik niet eens een foto kon maken om half drie ’s nachts, dus dat deed ik. Om 3 uur dacht ik ‘Ik ga Remco wakker maken, dan kan hij het met eigen ogen zien’. Normaal als ik ’s nachts de slaapkamer binnen kom merkt hij niets en slaapt gewoon lekker door, deze keer deed hij gelijk zijn ogen open. En kwam mee naar buiten. Ja ja, het was echt licht!

KLIK HIER VOOR HET FOTOALBUM VAN DEZE DAG